terli çocuk atletlerine sardım, tövbe
tüyden hafif tabutunda uğurlarken geçmişi
katlanılmış sözcükler üst üste, kağıttan gemi
makasın uçunda dönen bu gezegende
yeniden gömdüm seni
çekmecemde metal mezarlar, öfkeli şiirler
bir gölgeyi sürükler, bir duayı tekrarlar gibi
çok sonra anladım
korkunç masallard a büyüdüğümü
gözlerimin hep aynalarda çürüdüğünü
boşlukta asılı kalmış lirik bir ten
etrafta buruşmuş kağıtlardan kadın büstleri
birbirimizin kanı diye içtiğimiz gazeller
sabahın serinliğine uyanan
gümüş yaralar, kırık hatıralar
çok sonra anladım,
bu, çiçekli mektup cesedi