ATEŞ VE ÇIĞLIK - RAMAZAN SEVİLMİŞ

Sarsılıyordu yanaklardan süzülen her gözyaşı damlası,    düşüyordu toprağa ve kayboluyordu karanlıkta. Takatini yitirmişti sessiz çığlıklar, sineye çekilmişti bütün istekler mutluluk mevsiminden uzak acıların coğrafyasında. Hayatları çoktan bittiği hâlde, ömürleri bitmeyen kadınlar, sustururken en mahrem arzularını, hiç açılmamış ve açılmayacak olan kalplerinin kapısına, bir kelepçe daha vuruyordu.
Zahirin dışında, çok farklı bir yaşam vardı burada. Bu topraklarda insanlar, hayatı başkalarının arzularına göre yaşıyordu. Kimi göğüs geriyordu onlara dayatılan bu hayata, kimi ise yalnızlığın ve anlaşılamama durumunun verdiği çaresizlik ile ölümü kurtuluş yolu olarak görüyordu. Acıları, ayrılıkları, parçalanmışlığı, doğup da ölmemişliği betimlemeye çalıştığımız bu hikâyede, zordu bazı acıların anlatılması, hissettirilmesi ise imkânsız.