Kıpkısa Yaşamlar Upuzun Öyküler - A.Galip

İnsan kendini etrafındakilere bulaştırarak anlatıyor. Tanık arıyor kendi hayatına. Kıpkısalar bu tanıklıkların en özlü olanı. Bu kitaptaki bazı öyküler ‘bitmemişlik hissi’ verse de, çoğu bitmiş tastamam öyküler. Anlamlar denizindeki, çağrışımlar denizindeki dalgalar gibiler. Kısa kısa gidip geliyorlarmış gibi görünüyor, fakat aslında uzun bir dalga boyu kat ediyorlar.
Eğretilemeler çok güzel kullanılmış. Örnek versem öykünün bütün tadı kaçacak, okur kendi bulsun onu da. İroni, umut ve karamsarlık yan yana. Kıpkısa aşklar, upuzun hayal kırıklıkları... Kesik kesik rüzgarlar esiyor satırların arasında. Zaman zaman üşütüyor, zaman zaman ısıtıyor. İtiraflar, aşklar, suskunluklar, sessiz protestolar... Sırtlarından vurulanlar, acımasızlar, ölümüne dürüstler, küfredenler...
Minimal öykünün kendisine nazire olarak yazılmış bir öykü bile var kitabın içinde.
Aşkın çilesi, bir kez de bu öykülerde Ferhat’tan, Mecnun’dan bu güne geliyor. Aşkın sivil geçidi gibi. Bir yandan alçak gönüllü insan halleri, bir yandan da Tanrılar, Tanrıçalar, ozanlar, aşklar, cinayetler dolanıyor sayfaların arasında. Halep’ten Antakya’ya, Yarıkkaya’ya kadar geniş bir coğrafyaya yayılmış öyküler bunlar. Kıpkısa’ya iyi giden buluşlar ve çarpıcı finallere sahip öyküler karşınızda. Bana düşen aranızdan çekilmek.
‘Kıpkısa’dan dönenin kaşığı kırılsın.’